Το ποδόσφαιρο με την δικια της ιστορία

Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (A.E.K) είναι αθλητικός σύλλογος που ιδρύθηκε στιs 30 Μαίου 1924 στην Αθήνα. Η ιστορία της ΑΕΚ ξεκινά πολύ πιο πριν, από την Κωνσταντινούπολη, η οποία στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου συγκέντρωνε μεγάλη πληθυσμιακή κοινότητα Ελλήνων, όπως και η Θεσσαλονίκη και η Σμύρνη, εκτός του τότε ελληνικού κράτους. Τομείς όπως το εμπόριο, η ναυτιλία, η βιοτεχνία, ο πολιτισμός, η μουσική βρίσκονταν σε μεγάλη ακμή. Ο αθλητισμός δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αθλητικοί σύλλογοι με πρωτεύον άθλημα το στίβο. Το ποδόσφαιρο δεν είχε μπει ακόμη στη ζωή των Ελλήνων αφού περίμενε τους ποιμένες του (Άγγλοι) να το διαδώσουν μέσω των ναυτικών που προσέγγιζαν το λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Άλλωστε το ίδιο σκηνικό είχε διαδραματιστεί και σε άλλες χώρες. Το ποδόσφαιρο αγαπήθηκε από τους Έλληνες της Πόλης με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι. Τα κυριότερα ομογενειακά αθλητικά σωματεία ήταν η «Ένωση Ταταούλων», το «Πέρα Κλουμπ», ο «Ερμής» του Πέραν, ο «Μέγας Αλέξανδρος» Βαθυρύακος, ο «Ήφαιστος», το αθλητικό τμημα της Ροβερτειου Σχολης κ.λπ. Έμβλημα της ΑΕΚ είναι ο δικέφαλος αετός και τα χρώματα της είναι το κίτρινο και μαύρο.
ΙΔΡΥΣΗ
Η απόφαση για τη δημιουργία της Α.Ε.Κ. είχε παρθεί στο πατάρι του μαγαζιού αθλητικών ειδών των Αιμίλιου Ιωνά και Κωνσταντίνου Δημόπουλου που βρισκόταν στην τότε στοά Λουξ της οδού Βερανζέρου. Τα ιδρυτικά μέλη του νεοσύστατου σωματείου ήταν πάνω από 40 ανάμεσα στους οποίους και οι: Αιμίλιος Ιωνάς, Μενέλαος Ιωνάς, Κώστας Δημόπουλος, Μενέλαος Καροτσιέρης, Τιμολέων Τάγαρης, Κώστας Σπανούδης (πρώτος πρόεδρος της Α.Ε.Κ., διετέλεσε υπουργός και βουλευτής του Ελ. Βενιζέλου), Μίλτος Ιερεμιάδης, Στέφανος Κεχαγιάς, Νικηφόρος Ελεόπουλος, Παντελής Καραγιάννης, Φωκίων Δημητριάδης (σπουδαίος σκιτσογράφος για δεκαετίες στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ), Κων/νος Κωνσταντάρας, Αλέξανδρος Μακρίδης, Κώστας Ζαρίφης, Γιάννης Χρυσαφίδης, Κώστας Χρυσόπουλος, Βασίλης Φρυδάς, Φίλιππος Φλωρίδης, Αλέξανδρος Στρογγυλός, Λευτέρης Παξιμαδάς, Χρίστος Αλεξανδρίδης.
Η επιλογή ως προς το όνομα δεν έγινε τυχαία, αφού ο σύλλογος ιδρύθηκε από πρόσφυγες που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Για πολλές δεκαετίες, από το 1930 ως το 2003, το γήπεδο της ΑΕΚ βρισκόταν στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Άλλοι φίλαθλοι Κων/πολίτες της ελληνικής επαρχίας δημιούργησαν πάνω από δέκα παρόμοιες Ενώσεις σε όλην την Ελλάδα, οι περισσότερες από τις οποίες δεν υφίστανται πλέον. Το 1925 ιδρύθηκε η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης που το 1929 συγχωνεύθηκε με τον ΠΑΟΚ. Το 1929 ιδρύθηκε η ΑΕΚ Τρίπολης. Επίσης με βάση τον κατάλογο των επίσημων ποδοσφαιρικών σωματείων το 1935 υπήρχαν τα εξής σωματεία: Α.Ε.Κ. Καβάλας, Α.Ε.Κ. Καλαμών, Α.Π. Ένωσις Κων/πολεως Πατρών, Πανθεσσαλική Αθλητική Ένωσις Κων/πολεως, Γ.Σ. Α.Ε.Κ. Κομοτηνής και στο κέντρο ο Π.Ο. Κων/πολεως Ν. Αστήρ και η Ένωσις Κων/πολεως (Πειραιάς).

ΤΙΤΛΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ
Τίτλοι (26) 11 Πρωταθλήματα Ελλάδος (1939,1940,1963,1968,1971,1978,1979,1989,1992,1993,1994) 12 Kύπελλα Ελλάδος (1932,1939,1949,1950,1956,1966,1978,1983,1996,1997,2000,2002) 1 Λιγκ Καπ (1990) 2 Σούπερ Καπ (1989,1996) Κορυφαία ευρωπαϊκή διάκριση: Ημιτελικά UEFA CUP 1976-77
Ο Κωνσταντίνος Σπανούδης εκ των ιδρυτών και πρώτος πρόεδρος της Α.Ε.Κ. :
H ομάδα μπάσκετ το 1928:

Ένας αιώνας με τεράστια ιστορία…

Ο Ηρακλής έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στον χρόνο. Είναι το παλιότερο αθλητικό σωματείο σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και τα χρώματά του, το γαλάζιο και το λευκό, θυμίζουν έντονα τα χρώματα της Ελλάδας. Η ιστορία του Ηρακλή ξεκινά από το 1899, όταν ιδρύθηκε ο όμιλος Φιλόμουσων. Ο όμιλος δεν ήταν αθλητικός σύλλογος, αλλά ένα σωματείο γραμμάτων και μουσικής. Το 1903, τα μέλη του ομίλου αποφάσισαν να εντάξουν στις δραστηριότητες τους τον αθλητισμό. Δημιούργησαν ένα γυμναστήριο και ίδρυσαν τμήματα κολύμβησης και ποδηλασίας. Ωστόσο, ήταν το ποδόσφαιρο, ένα νέο άθλημα εκείνης της εποχής που «έκλεψε τις καρδιές» των αθλητών.
Το πρώτο επίσημο παιχνίδι διεξήχθη στις 23 Απριλίου του 1905, αλλά στη συνέχεια ο σύλλογος άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Τρία χρόνια αργότερα, το 1908, ημερομηνία-ορόσημο για τον Ηρακλή, όλα άλλαξαν. Ο σύλλογος συνεργάστηκε με την ομάδα «Ολύμπια» και η συνένωση των δυνάμεων τους είχε ως αποτέλεσμα τη γέννηση του Ηρακλή. Ολόκληρη η ονομασία του ήταν τότε: «Οθωμανικός Ελληνικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης "Ο Ηρακλής"». Το τμήμα ποδοσφαίρου ήταν το πρώτο που δημιουργήθηκε. Οι πρώτες επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν. Στις 29 Νοεμβρίου 1908, κατά τη Γενική Συνέλευση των μελών, καταρτίσθηκε το πρώτο καταστατικό του ΗΡΑΚΛΗ αποτελούμενο από 36 άρθρα. Πρώτος Πρόεδρος στην ιστορία του ΗΡΑΚΛΗ ήταν ο ιατρός Α. Μάλτος.
Το 1914 ο Ηρακλής αντιμετώπιζε προβλήματα στέγασης, καθώς τα έσοδα του συλλόγου ήταν ελάχιστα και προέρχονταν μόνον από συνδρομές μελών. Ωστόσο, ο σύλλογος κατάφερε, χάρη στη δυναμική του, να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες και οι εγκαταστάσεις του έγιναν «πυρήνας» αθλητισμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο Ηρακλής είναι άρρηκτα δεμένος με την ιστορία της πόλης και είναι χαρακτηριστικό ότι πάρα πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές και μετέπειτα προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης και της χώρας φόρεσαν την ένδοξη φανέλα με τον «ημίθεο» στο στήθος.
Από τότε που ιδρύθηκε ο ποδοσφαιρικός σύλλογος του Ηρακλή, το ποδόσφαιρο άρχισε να γίνεται δημοφιλές σε όλη την Ελλάδα. Στους πρώτους μεταπολεμικούς Πανελλήνιους Αγώνες η «κυανόλευκη» ομάδα πέτυχε πολλές σημαντικές νίκες και αποτέλεσε την ομάδα-πρότυπο της εποχής.
Καθώς τα χρόνια περνούν, ο Ηρακλής εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ομάδες ποδοσφαίρου. Η αρχή της δεκαετίας του 1920 σημαδεύτηκε από εθνικά γεγονότα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον σύλλογο να αναδειχθεί πολυνίκης στους Πανθρακικούς Αγώνες (1923). Την ίδια χρονιά δημιουργούνται τα πρώτα παιδικά τμήματα.
Η ιστορία του Ηρακλή, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περιλαμβάνει τη συμμετοχή σε πέντε τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας (1947, 1975, 1976, 1980, 1987). Το 1976 ήταν η χρονιά που θα μείνει βαθιά χαραγμένη στις μνήμες όλων των φιλάθλων του Ηρακλή. Την 9η Ιουνίου 1976, στη Νέα Φιλαδέλφεια, η αγαπημένη ομάδα όλης της Ελλάδας νίκησε στα πέναλτι τον Ολυμπιακό (6-5, 4-4 στην κανονική διάρκεια και στην παράταση) και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας. Την επόμενη ημέρα, όταν οι «κυανόλευκοι» ποδοσφαιριστές επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη, πάνω από εκατό χιλιάδες φίλαθλοι τους επεφύλαξαν αποθεωτική υποδοχή.
Το 1976 ο Ηρακλής μετέχει στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, ενώ έξι φορές έχει λάβει μέρος στην διοργάνωση του Κυπέλλου UEFA (1962, 1964, 1989, 1990, 1996, 2000). Μάλιστα, κατά την περίοδο 2000-2001, προκρίθηκε για πρώτη φορά στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης.
Το 1985 ο Ηρακλής κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο, επικρατώντας στον τελικό της ρουμανικής Arges Pitesti με 4-1.
Σημαντικές Χρονολογίες
1928
Ο Ηρακλής κατακτά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης
1933
Συμμετέχει σε ημιτελικό κυπέλλου Ελλάδας
1934
Καταλαμβάνει την δεύτερη θέση στο εθνικό πρωτάθλημα
1935
Βαλκανικό κύπελλο στη Σόφια Βουλγαρίας Σύνθεση Ηρακλή: Σιδερόπουλος, Κατραντζόπουλος, Ρίμπας, Χούμης, Μπαλτάσης, Βικελίδης, Κασιμάτης, Συμεωνίδης, Χριστοδούλου, Μυγιάκης, Κουράντης Γήπεδο: Γιούνακ
1938
Κατακτά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Θεσσαλονίκης
1939
Καταλαμβάνει την δεύτερη θέση στο εθνικό πρωτάθλημα
1947
Συμμετέχει στο Εθνικό Πρωτάθλημα (βγαίνει δεύτερος) και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας
1951
Τρίτος στο εθνικό πρωτάθλημα
1957
Συμμετέχει στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας
1958
Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας
1961
Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Παράλληλα, παίρνει μέρος (πρώτη συμμετοχή ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας) στο Κύπελλο Εκθέσεων, το σημερινό ΟΥΕΦΑ
1971
Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας
1975
Συμμετέχει μέχρι τον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας
1976
Κατακτά το κύπελλο Ελλάδας
1980
Συμμετέχει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας
1985
Κατακτά το Βαλκανικό κύπελλο
1987
Συμμετέχει στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας
1989
Συμμετέχει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ
1990
Συμμετέχει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ
1996
Συμμετέχει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ
1998
Συμμετέχει στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας
2000
Συμμετέχει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ περνώντας για πρώτη φορά στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης αποκλείοντας τη γαλλική Gueugnon
2001
Κατακτά την πέμπτη θέση του πρωταθλήματος και συμμετέχει στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας
2002
Κατακτά την 6η θέση του Πρωταθλήματος. Εξοδος στην Ευρώπη
2003
Κατακτά την 7η θέση του Πρωταθλήματος και λαμβάνει μέρος στο Κύπελλο
2004
Κατακτά την 8η θέση του Πρωταθλήματος και συμμετέχει στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδος
2006
Με εκπληκτική και άξια καταγραφής πορεία, ιδίως στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, η ομάδα φτάνει στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα με την τελική κατάταξη. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ τερματίζει με ενεργητικό 51 βαθμών.

Γιατι ... τιμά την ιστορία της

Η ποδοσφαιρική ομάδα ιδρύθηκε το 1930. Την πρώτη ομάδα της ΑΕΛ (φωτο 1931) απετέλεσαν οι ακόλουθοι ποδοσφαιριστές: Ονούφριος Δημητρίου (οπισθοφύλακας), Γεώργιος Πλατσιάρας (τερματοφύλακας), Πρίαμος Φράγκος (κυνηγός), Ευαγόρας Φυλακτού (κυνηγός), Κώστας Σολέας (οπισθοφύλακας), Πυγμαλίων Ριαλάς (κυνηγός), Αριστείδης Μιχαηλίδης (κυνηγός), Πολυνίκης “Πικής” Καλογήρου (κεντρικός), Βίκτωρ Μουστερής (οπισθοφύλακας), Χριστάκης Πιερίδης (αν. τερματοφύλακας), Βάσος Αιβαλιώτης (κεντρικός), Θεοδόσης Κωνσταντινίδης (οπισθοφύλακας).
Αυτή η πρώτη γενιά ποδοσφαιριστών της ΑΕΛ κατάφερε να πάρει την πρωτοπορεία από τη Λάρνακα και τη Λευκωσία που ήταν αχτύπητες εξ αιτίας των ξένων σχολών (Αμερικάνικη Ακαδημία Λάρνακας και Αγγλική Σχολή Λευκωσίας) οι οποίες καλλιεργούσαν το ποδόσφαιρο και τροφοδοτούσαν συνεχώς τις Σκαλιώτικες και Λευκωσιάτικες ομάδες. Το πρώτο της παιχνίδι η ΑΕΛ το έδωσε στις 6 Ιανουαρίου 1931 με την Επα στη Λεμεσό. Η ΑΕΛ θριάμβευσε με 6-1.
Η ΚρίσηΤο 1956, 29 ποδοσφαιριστές και ο προπονητής εγκατέλειψαν την ΑΕΛ και εντάχθηκαν στον Απόλλωνα που είχε τερματίσει στην τελευταία θέση της Β’ κατηγορίας χωρίς βαθμό. Ο λόγος ήταν η απαίτηση τους να αποκτήσει το σωματείο και πολιτική χροιά. Ο πρόεδρος Νίκος Σολομωνίδης, τα περισσότερα μέλη του συμβουλίου, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των Λεμεσιανών φιλάθλων αρνήθηκαν. Από την ομάδα της ΑΕΛ που είχε κερδίσει το πρωτάθλημα την περίοδο 1955-56, έμειναν μόνο οι Βούργος, Μαυρόκολος, Κριτωνής, Φοίβος, Γιάννος και Ττοουλής. Ενισχυμένος με τους παίχτες της ΑΕΛ, ο Απόλλωνας κέρδισε το πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας την επόμενη χρονιά και βρέθηκε στα σαλόνια της Α’ κατηγορίας. Στο πρώτο παιχνίδι των δύο ομάδων για το Παγκύπριο πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας, η ΑΕΛ αν και αποδεκατισμένη κέρδισε με 2-1 στο κατάμεστο ΓΣΟ. Ο αγώνας τότε ήταν αθλοθετημένος με 15 κύπελλα από επιχειρήσεις της Λεμεσού. Διαβάστε σχετικό ρεπορτάζ για το παιγνίδι.
Οι Προέδροι Δεκατρείς συνολικά προέδρους είχε η ΑΕΛ μέχρι σήμερα στα 78 χρόνια ζωής και δράσης της. Πρώτος πρόεδρος της ΑΕΛ ήταν ο Σταύρος Πίττας με θητεία μόλις δύο χρόνων από το 1930-1932. Δεύτερος πρόεδρος ο μετέπειτα πρώτος γενικός εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Κρίτων Τορναρίτης που κι΄αυτός παρέμεινε στην προεδρία για μόλις δύο χρόνια απο το 1932-1934. Τρίτος Πρόεδρος της ΑΕΛ ο Γιάγκος Λιμανίτιτης ο οποίος δεν βιάστηκε καθόλου και δεν θέλησε ποτέ να φύγει. Ετσι η θητεία του διάρκεσε συνολικά 19 χρόνια απο το 1934-1953. Τον Γιάγκο Λιμνατίτη διαδέχθηκε ο αείμνηστος Νίκος Σολομωνίδης (φώτο) ο οποίος υπηρετούσε στα συμβούλια και στα προηγούμενα χρόνια. Ο Νίκος Σολομωνίδης άγγιξε το ρεκόρ του προκατόχου του δεν κατάφερε όμως να το ξεπεράσει παρά ένα χρόνο αφού παρέμεινε στην προεδρία για 18 χρόνια απο το 1953-1971. Στην συνέχεια την Προεδρία της ΑΕΛ ανέλαβε ο Νίκος Κούντας που παρέμεινε στην προεδρία για πέντε χρόνια, απο το 1971-1976. Για μια εξαετία πέρασε στο πηδάλιο του λαοφιλούς σωματείου ο γιός του Κρίτων Τορναρίτη, ο Γεώργιος Τορναρίτης ο οποίος υπηρέτησε απο το 1976-1982. Αμέσως μετά ανέλαβε ο Λώρης Λυσιώτης ο οποίος παρέμεινε για 14 χρόνια στην Προεδρία απο το 1982-1996. Ηταν ο τελευταίος πρόεδρος που πανηγύρισε συνολικά τέσσερεις τίτλους με την ποδοσφαιρική ομάδα, τρία κύπελλα και μια ασπίδα. Στις δύσκολες μέρες του 1996 την Προεδρία αναλαμβάνει ο γιός του Νίκου Σολομωνίδη ο Δημήτρης Σολομωνίδης ο οποίος παραμένει στην προεδρία για έξι χρόνια, 1996-2002, ζώντας την δοκιμασία της Β΄κατηγορίας και φτάνοντας μια ανάσα απο την κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή. Ο διάδοχος του Γιώργος Φραντζής έφυγε νωρίς αφου δεν συμπλήρωσε καν ένα χρόνο στην Προεδρία, όπου παρέμεινε την περίοδο 2002-2003. Στην συνέχεια αναλαμβάνει ο Ακης Ελληνας ο οποίος υπηρετεί για τρία σχεδόν χρόνια απο το 2003-2005, “παίζοντας” σε δυο τελικούς κυπέλλου χωρίς όμως να καταφέρνει να σηκώσει την κούπα. Ο Αγις Αγαπίου “άντεξε” μόλις για ένα χρόνο απο το 2005-2006, όπως κι΄ο διάδοχος του Μάριος Ηροδότου ο οποίος θήτευσε από το 2006-2007. Λίγο πριν το τέλος του 2007 ανέλαβε ο Ζαχαρίας Κούντουρος ο οποίος παρέμεινε μέχρι και τον Μάιο του 2008. Νυν πρόεδρος της ΑΕΛ είναι ο Ανδρέας Σοφοκλέους. Δείτε όλους τους Προέδρους της ΑΕΛ.
Οι Προπονητές Τριάντα οκτώ προπονητές δεκαπέντε διαφορετικών εθνικοτήτων κάθισαν στον πάγκο της ΑΕΛ στα εβδομήντα οκτώ χρόνια παρουσίας της ομάδας μας στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Κύπρου. Συγκεκριμένα είχαμε μέχρι σήμερα έντεκα Κύπριους προπονητές, πέντε Τσέχους, τέσσερις Ελλαδίτες, τρείς Αυστριακούς, τρείς Ούγγρους, δύο Βούλγαρους, δυο Γιουγκοσλάβους κι΄από έναν Ιρλανδό, Ολλανδό, Σλοβένο, Σλοβάκο, Γερμανό, Ουκρανό, Ισραηλινό και Πορτογάλο. Πρώτος προπονητής της ΑΕΛ (1930-1932) ήταν ο Δημήτρης Τσιέπης, ο τότε διευθυντής του κτηματολογίου της Λεμεσού, ο άνθρωπος ο οποίος έδωσε και τα χρώματα που θα είχε η ΑΕΛ το κίτρινο και το μπλέ. Τον διαδέχθηκε ένας Ελλαδίτης που παρέμεινε στον πάγκο της ΑΕΛ για πολλά χρόνια από το 1932 μέχρι και το 1946 ο Αργύρης Γαβαλάς ενώ από το 1946 μέχρι το 1948 αναλαμβάνει ο Κώστας Βασιλείου. Το 1948 και για περίοδο μέχρι και το 1956 στον πάγκο επέστρεψε και πάλι ο Ελλαδίτης τεχνικός Αργύρης Γαβαλάς. Προπονητές της ΑΕΛ διετέλεσαν επίσης οι Σπύρος Ηλία, Φερντιναρντ Κέπλαρ (Αυστριακός), Χρίστος Χριστοδούλου (Ελλαδίτης), Ούλχεν Φιτς (Αυστριακός), Γεώργιος Εισαγγελέας (Ελλαδίτης), Κώστας Πάμπου “Μαυρόκολος”, Χανς Ρίεντριχτ (Αυστριακός), Στέφαν Τούρμπεικ (Ούγγρος), Μουστάκας, Τζούλιους Ρέινερ (Ούγγρος), Λοίζος Παντελίδης, Αποστόλ Τσατσέφσκι (Βούλγαρος), Πανίκος Κρυστάλλης, Χέμελυ Τόμωφ (Βούλγαρος), Πίτερ Μακπάρλαντ (Ιρλανδός), Φράντισεκ Χαβράνεκ (Τσέχος), Βλαντμίρ Σβετς (Τσέχος), Ντούσαν Ούχριν (Τσέχος), Ντούναι (Τσέχος), Γιόζεφ Σίπρο (Τσέχος), Στανισλάβ Σάνκοβιτς (Γιουγκοσλάβος), Τόμας Καλοπέροβιτς (Γιουγκοσλάβος), Ανδρεάς Κισσονέργης, Ντίτελμ Φέρνερ (Γερμανός), Κέυζα Φάρκας (Σλοβάκος), Πανίκος Ορφανίδης, Κάλμαν Μίσοι (Ούγγρος), Αντρέας Μιχαηλίδης, Γιάννης Μαντζουράκης (Ελλαδίτης) , Χένκ Χάουαρντ (Ολλανδός), Ολεγκ Προτάσωφ (Ουκρανός), Μπόγιαν Πράσνικαρ (Σλοβένος), Ελί Γκούτμαν (Ισραηλινός), Μαριάνο Μπαρέτο (Πορτογάλος) και Λοίζος Μαυρουδής.
Οι ΜορφέςΗ ΑΕΛ, στα 72 χρόνια της ιστορίας της, ανέδειξε μεγάλες ποδοσφαιρικές μορφές. Σολέας, Τσακκιστός, Ξυσταράς, Τριμικλινιώτης, Βούργος, Παπαδήμας, Μαυρόκολος, Κρυστάλλης, Κίνας, Πόντζιος, Πανίκος Παπαδόπουλος, Πάμπος Παπαδόπουλος (Παμπουλλής), Ζηνωνής Παπαδόπουλος, και πιο πρόσφατα τους Α.Κωνσταντίνου, Πελεντρίτη, Μαυρουδή (φωτο), Κολιαντρή, Ορφανίδη, Σωκράτους, Παύλο Σάββα.Οι ξένοι παίχτες που άφησαν τη σφραγίδα τους είναι οι ακόλουθοι: Φορντ, Φάρκας, Πέσιτσε, Λάουτα, Κασπάρεκ, Ντελιμίγκοφ, Σιόουρεκ, Πρίλοσνι, Γκόουζιλ, Κιτάνοφ, Σέποκ.
Οι ΤίτλοιΗ ΑΕΛ έχει στεφθεί 5 φορές Πρωταθλήτρια Κύπρου (1940-41, 1952-53, 1954-55, 1955-56, 1967-68) και 6 φορές Κυπελλούχος (1938-39, 1939-40, 1947-48, 1984-85, 1986-87, 1988-89). Κέρδισε επίσης 3 φορές την Ασπίδα της ΚΟΠ (πρώην ασπίδα Πάκκου/Στυλιανάκη) το 1953, 1968 και 1985, καθώς και το επαμειβόμενο έπαθλο Κ.Α.Σεβέρη 3 φορές (1952-53, 1954-55, 1955-56).
Ξεχωριστή σημασία για όλους τους ΑΕΛΙΣΤΕΣ έχουν το Πρωτάθλημα του 1968 και το Κύπελλο του 1987.
Την ποδοσφαιρική περίοδο 1967-68 η ΑΕΛ είχε μια ομάδα αποτελούμενη από τεχνίτες παίχτες. Ήταν ένα κράμα νεαρών και έμπειρων ποδοσφαιριστών που έπαιζε ελκυστικό, επιθετικό ποδόσφαιρο. Το μοναδικό κίνητρο των παιχτών ήταν η αγάπη προς το άθλημα και την ΑΕΛ. Έπαιζαν πάνω απ’ όλα για τη φανελλα. Την ομάδα αποτελούσαν οι Α.Κωνσταντίνου, Κίνας, Σταύρος, Τρύφωνας, Τσαγγάρης, Πόντζιος, Κόκκινος, Νώντας, και οι αδερφοί Παπαδόπουλοι (Αντρέας, Πανίκος, Ζηνωνής, Παμπουλλής). Την επόμενη χρονιά η ΑΕΛ σαν Πρωταθλήτρια Κύπρου αγωνίστηκε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης με τη Ρεάλ Μαδρίτης και στο Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής.
Στις 20 Ιουνίου 1987, μπροστά σε 25.000 θεατές, η ΑΕΛ αγωνίστηκε με τον Απόλλωνα στον 45ο τελικό Κυπέλλου Κύπρου. Ήταν μια μαγική και ανεπανάληπτη βραδυά που τέλειωσε με νίκη 1-0. Σκόρερ του τέρματος ήταν ο Παύλος Σάββα με μια βολίδα από 30 μέτρα μετά από κόρνερ του Μαυρουδή. Την δεκαεξάδα αποτελούσαν οι: Μάριος Ονησιφόρου, Αντρέας Κωνσταντίνου ΙΙ, Χριστοδούλου (Πουλλέγκερης), Γιώργος Στυλιανού (γενάς), Μάκης Σωκράτους, Γιώργος Αναστασίου (Τσίτσιος), Γιαννάκης Ιωάννου, Χριστάκης Χριστοφόρου, Πανίκος Ορφανίδης, Κασπάρεκ, Παύλος Σάββα, Λοίζος Μαυρουδής, Χρίστος Κολιαντρής, Αριστος Αριστοτέλους, Νίκκι Λάουτα, Στέλιος Πελεντρίτης.
Η ΔιαβάθμισηΣτο τέλος της ποδοσφαιρικής χρονιάς 1995-96 η Θρυλική ΑΕΛ τερμάτισε στην 12η θέση και κατέληξε για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία της στην Β’ κατηγορία. Ηταν το φυσικό επακόλουθο των κατ’ εξακολούθηση κακών χειρισμών της Διοίκησης. Ευτυχώς όσοι ευελπιστούσαν σε διάλυση της ΑΕΛ διαψεύστηκαν οικτρά. Η ΑΕΛ όχι μόνο άντεξε, αλλά με τη βοήθεια του κόσμου της και μιας σοβαρής διοίκησης επανήλθε και πρωταγωνιστεί. Και θα είναι πάντα πρωταγωνίστρια γιατί έτσι προστάζει η μεγάλη ιστορία της, έστω και αν αυτό δεν αρέσει σε πολλούς.

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ

ΣΚΟΝΤΑ ΞΑΝΘΗΣ

ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΣ

ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ

ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ

Η συγχώνευση δύο πειραϊκών σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς (Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου) και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς, οδήγησε στην ίδρυση του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς (Ο.Σ.Φ.Π.) την 10η Μαρτίου 1925 στην ταβέρνα του Μοίρα στην καρδιά του Πειραιά. Ανάδοχος του ονόματος ήταν ο Νότης Καμπέρος, ο οποίος έδωσε τέλος στις όποιες διαφωνίες με την έμπνευσή του. Ο Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε το «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» και ο τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα. Το όνομα του νέου συλλόγου επιλέχθηκε ώστε να υποδηλώνει το πάθος, την αθλητική ισχύ, την ευγενική άμιλλα, τη δίκαιη νίκη, έννοιες που περικλείονται στο λεγόμενο ολυμπιακό ιδεώδες. Υπό το σκεπτικό αυτό επιλέχθηκε και ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος ως έμβλημα με κυρίαρχα χρώματα το κόκκινο και το λευκό.Περιλαμβάνει τμήματα για 16 Ολυμπιακά αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, στίβος, κολύμβηση, πυγμαχία, άρση βαρών, ιστιοπλοΐα, πάλη, τένις, σκοποβολή, καταδύσεις, κωπηλασία, κανόε καγιάκ - καγιάκ πόλο - καγιάκ σλάλομ και επιτραπέζια αντισφαίριση.
Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος. Επιφανείς παράγοντες του Πειραιά στήριξαν έμπρακτα την ίδρυση του Ολυμπιακού. Μεταξύ άλλων, ενεργή συμμετοχή είχαν οι Μιχάλης Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, ο Νότης Καμπέρος, ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, ο Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, ο Δημήτρης Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, ο Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, ο Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, ο Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και βεβαίως όλη η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ολυμπιακός, που ξεκίνησε νικηφόρα τους αγώνες του στο πειραϊκό πρωτάθλημα (7-0 τον Κεραμεικό, 2-0 τον Εθνικό και 4-0 τη Θύελλα), δεν πρόλαβε να δώσει συνέχεια σε προηγούμενους θριάμβους.
Στις 27 Οκτωβρίου αρκετοί παίκτες ταξίδεψαν στην Πάτρα για να παίξουν με τη μικτή Πειραιά εναντίον της μικτής Πάτρας, για το πρωτάθλημα πόλεων. Δεν πρόλαβαν, στην ουσία, να γυρίσουν σπίτι τους, αφού τα χαράματα της άλλης μέρας είχε κηρυχθεί ο Ελληνο-ιταλικός πόλεμος. Η κατοχή τελείωσε, ήρθε ο εμφύλιος πόλεμος, το ίδιο καταστροφικός. Παίκτες του Ολυμπιακού σκοτώθηκαν στη διάρκεια των Δεκεμβριανών (Αναματερός, Γόδας), άλλοι φορούσαν τη φανέλα της αριστερής ΕΠΟΝ Πειραιά, άλλοι ήταν φανατικά με τον εθνικό στρατό.
Την περίοδο 1945-50, που περιλαμβάνει την εμφύλια διαμάχη, ξανάρχισαν οι επίσημες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός, στο προσκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου, «επιλέχθηκε» από τις αρχές να ταξιδέψει στην Τουρκία για φιλικά παιχνίδια με τη Γαλατάσαραϊ, την Μπεσίκτας και την Μπεϊόγλου Σπορ, στο πλαίσιο μιας «διπλωματικής» αποστολής.
Η ομάδα βάδιζε σε καλό δρόμο μεν, αλλά στηριζόταν σε παίκτες της παλαιάς φρουράς. Οι περισσότεροι ήταν πλέον μεγάλης ηλικίας και συνεπώς το μέλλον ήταν αδιόρατο για την ομάδα. Κυρίως ο Βάζος, που είχε σπουδαία προσφορά στο σκοράρισμα στην πολύχρονη καριέρα του, ήταν «αλεπού» στο γκολ και όσες απόπειρες είχαν γίνει να βρεθεί ο «νέος Βάζος» είχαν αποδειχθεί άκαρπες.
Αλλά και των υπολοίπων παικτών η αντικατάσταση δεν ήταν εύκολη υπόθεση, το έδειξε η κάμψη των ετών 1948-49 και 1949-50, όπου ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο, πράγμα ανέλπιστο και αφύσικο για τους οπαδούς του. Τα πράγματα αλλάζουν άρδην με την είσοδο της δεκαετίας του ’50.
Για δέκα χρόνια ο Ολυμπιακός έγινε αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής στο εσωτερικό και η καλύτερη διεθνής παρουσία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν μία δεκαετία που ο Ολυμπιακός δεν έμεινε ούτε ένα χρόνο χωρίς να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Επτά πρωταθλήματα, επτά κύπελλα, πέντε νταμπλ.
Η διοίκηση στιβαρή, υπό την ευθύνη του Μιχάλη Μανούσκου, του ιδρυτή προέδρου, του μακροβιότερου ίσως προέδρου που πέρασε από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού έγιναν πρωταθλητές της δεκαετίας. Πολλαπλασιάστηκαν και αιτία ήταν οι λαμπρές επιτυχίες. Γέμιζαν το Καραϊσκάκη, συνόδευαν την ομάδα σε όλες τις μετακινήσεις της, ακόμη και στις πιο μακρινές. Δεν υπήρξε ποτέ ίσως μεγαλύτερη ταύτιση φιλάθλων με την ομάδα, απ’ όση υπήρξε στη διάρκεια της «χρυσής» δεκαετίας. Η ντρίμπλα του δεξιοτέχνη Δαρίβα, η «πονηρή» πάσα του βιρτουόζου Μπέμπη, η σέντρα του ταχύτατου διεμβολιστή Δρόσου, η κεφαλιά του πανύψηλου Κοτρίδη, το φάουλ του ογκόλιθου Μουράτη, η επίθεση του σούπερ-μπακ Ρωσσίδη, η απόκρουση του «αίλουρου» Θεοδωρίδη, το «λιονταράκι» ο Ξανθόπουλος, ο σπουδαίος Ιωάννου, ο απροσπέλαστος Σούλης, ο σταθερός Πολυχρονίου και ο εκπληκτικός Ηλίας Υφαντής. Τόσα και πολλά ακόμη έβλεπαν οι φίλαθλοι κάθε Κυριακή. Τότε που δεν υπήρχε εντός και εκτός έδρας για τη νίκη της ομάδας, γιατί παντού νικούσε. Αλλά δεν ήταν οι επιτυχίες στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο μόνο. Ήταν και οι αμέτρητες διεθνείς νίκες.
Τότε που δεν υπήρχαν επίσημες διοργανώσεις και ο μοναδικός τρόπος να καθιερωθεί μία ομάδα στη διεθνή φίλαθλη γνώμη ήταν οι διεθνείς φιλικοί αγώνες. Ο Ολυμπιακός «λύγισε», μεταξύ άλλων, τη Ραπίντ Βιέννης, την Παρτιζάν Βελιγραδίου, την Αούστρια, την ΑΙΚ Στοκχόλμης, τη Βοϊβοντίνα.
Σπουδαιότερη επιτυχία ήταν αυτή επί της Σάντος του Πελέ.
Αήττητη στην τουρνέ της, έπαιζε τελευταίο παιχνίδι στην Ευρώπη εναντίον του Ολυμπιακού. 6 γκολ στην Μπενφίκα, 2 στη Γιουβέντους, 5 στη Ρόμα, 4 στην Ίντερ. «Επίθεση-φωτιά» με Ντορβάλ, Κουτίνιο, Ζίτο, Πέπε, όλοι τους διεθνείς στην εθνική Βραζιλίας και βέβαια το μαύρο διαμάντι, ο Πελέ. Τότε, που οι επίσημες διοργανώσεις ήταν ακόμη στα σπάργανα, οι φιλικοί διεθνείς αγώνες είχαν τεράστια αξία.
Η Σάντος υπέκυψε στο Θρύλο μέσα στην κατάμεστη Λεωφόρο με 2-1, ο Ολυμπιακός είχε πετύχει τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του. Την επόμενη χρονιά άλλος θρίαμβος επί της Μπαρτσελόνα. Οι Ισπανοί που είχαν σαρώσει την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό με 5-2 και 2-0 αντίστοιχα, παραδέχθηκαν την ανωτερότητα του Θρύλου.
Κύπελλο το 1963 και το 1965, Βαλκανικό κύπελλο με νίκη επί της Λέφσκι (1-0) στην Κωνσταντινούπολη το 1963, αλλά ο καημός παρέμενε το πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 1965 έφτασε στο αεροδρόμιο ένας αμίλητος, αγέλαστος ψηλός κύριος ο Μπούκοβι.
Προπονητής στη μεγάλη εθνική Ουγγαρίας, ιδεολόγος του σοσιαλισμού, πήρε την μπαγκέτα του μαέστρου κι άρχισε. Διηύθυνε αστέρια της μπάλας. Δύο πρωταθλήματα συνεχόμενα και μεγάλη μπάλα. Η εντολή ήταν μία: Επίθεση, γκολ, αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Ο κόσμος τρελάθηκε από χαρά, λάτρευε τον Μπούκοβι σαν θεό.
Ο Μπούκοβι έφυγε νύχτα, η δικτατορία των συνταγματαρχών δεν τον ήθελε στη χώρα και ο Ολυμπιακός έχασε από τη φυγή του μεγάλου Ούγγρου. Είχε έρθει, πλέον, η σειρά του Γουλανδρή να βάλει τη σφραγίδα του στο μεγαλείο του Ολυμπιακού. Ο μεγαλοεφοπλιστής ήταν ανέκαθεν χρηματοδότης της ομάδας, όμως έκανε εμφανέστερη την παρουσία του μετά το 1971, όταν ανέλαβε πρόεδρος του Ολυμπιακού.
Έβαλε το χέρι βαθιά στην τσέπη, φέρνοντας στον Πειραιά αστέρια της μπάλας: Υβ Τριαντάφυλλος και Ρομέν Αργυρούδης από τη Γαλλία. Βιέρα και Λοσάντα, διεθνείς Ουρουγουανοί, Περσίδης από την Αυστρία. Από την παλιά φρουρά συνέχιζε μόνο ο Γιούτσος, ώριμος και σπουδαίος τεχνίτης μαζί. Ήταν κι ένας πιτσιρίκος, αυτός κι αν ήταν μπαλαδόρος, o Γιώργος Δεληκάρης, από τον Αργοναύτη. Η ομάδα άρχισε και τελείωσε την πρώτη χρονιά του Γουλανδρή (1972-73) παίζοντας μεγάλη μπάλα. Μετά από 34 αγώνες, κόντρα σε έναν επίσης εκπληκτικό ΠΑΟΚ, το πρωτάθλημα επέστρεψε στο Πασαλιμάνι. Οι πανηγυρισμοί δεν είχαν τελειωμό. Ήρθε και το κύπελλο, οπότε το νταμπλ ήταν θείο δώρο.
Το 1973-74 ο Ολυμπιακός στέφθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά πρωταθλητής, πετυχαίνοντας μάλιστα ένα ακατάρριπτο, μέχρι σήμερα, ρεκόρ στο σκοράρισμα με 102 γκολ. Στην ομάδα είχαν προστεθεί και άλλοι λαμπροί παίκτες. Ο Συνετόπουλος, ο Πουπάκης, ο Σταυρόπουλος, ο Κρητικόπουλος, ο Γκλέζος, αργότερα θα έρθουν κι ο Αϊδινίου με τον Δαβουρλή. Ενδεκάδα και αναπληρωματικοί παίκτες, ήταν όλοι τους διεθνείς!!!!
Συνεχίζοντας την παράδοση των καλών εμφανίσεων με τις ξένες μεγάλες ομάδες, ο Ολυμπιακός είχε αποκλείσει το φθινόπωρο του 1972 την κυπελλούχο Ιταλίας Κάλιαρι των Ρίβα, Ντομεγκίνι, Αλμπερτόζι.
Με δύο νίκες, μάλιστα, 2-1 στο Καραϊσκάκη και 1-0 στην Ιταλία. Και στα δύο παιχνίδια «έλαμψε» το άστρο του Γιούτσου. Πιο πολύ εντυπωσίασε ο Ολυμπιακός στο Πρωταθλητριών του 1974-75. Στην αρχή απέκλεισε τη Σέλτικ (1-1 έξω και 2-0 μέσα), των Νταλγκλίς, Τζόνστον, Μάρεϊ, Κάλαχαν, Μακ Νιλ. Μετά ήρθε η σειρά της Άντερλεχτ. Και εδώ αστέρια του βελγικού ποδοσφαίρου. Το 5-1 των Βρυξελλών δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας.
Όμως εκεί μίλησε ο Θρύλος, για άλλη μία φορά. 3-0 και άλλα τρία έγκυρα γκολ, που ο Ούγγρος διαιτητής Παλοτάι «θέλησε» να βγάλει άκυρα. Ο τίτλος πάντως ήρθε ξανά στο λιμάνι, μαζί με το νταμπλ μετά τη νίκη στον τελικό επί του ΠΑΟ. Βόλο, όπου διεξήχθη το μπαράζ, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Άρη.
Ο Γκόρσκι έμεινε και τον επόμενο χρόνο, η συνταγή ήταν αποδεδειγμένα πλέον καλή. Τότε ήταν που ο Νταϊφάς πήρε τα «ρέστα» του από τον Βαρδινογιάννη. Παίρνει το Νίκο Αναστόπουλο, ενώ στη γωνία περίμενε και ο Τάσος Μητρόπουλος.
Η τριετία 1980-83 σήμαινε άλλα τρία πρωταθλήματα, τέσσερα συνολικά με εκείνο της περιόδου 1979-80.
Η καλή περίοδος επισφραγίστηκε με τον αποκλεισμό του Άγιαξ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, το Σεπτέμβριο του 1983. Στη συνέχεια υπήρξε μία αναλαμπή, εξαιτίας της κατάκτησης του πρωταθλήματος το 1987.
Πλέον με διοίκηση Κοσκωτά,Ο Ολυμπιακός φαίνεται να πελαγοδρομεί φορτωμένος με υπέρογκα χρέη. Το μόνο θετικό ήταν η κατάκτηση δύο κυπέλλων, το 1990 και το 1992.
Ο Μπάγιεβιτς, οι παίκτες που αγόρασε με σχέδιο και πρόγραμμα ο Ολυμπιακός, η στελέχωση του τμήματος με ειδικούς επιστήμονες που ανταποκρίνονται στα βήματα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, οδήγησαν στις επιτυχίες, στα 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα της ένδοξης περιόδου 1997-2003, στη συνεχή παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμα και στις επενδύσεις σε ξένα αστέρια που οι υπόλοιποι ούτε που φαντάζονται πως θα τους είχαν κάποτε στην ομάδα τους.
Από το Θρύλο πέρασαν τα τελευταία χρόνια παίκτες όπως ο Καρεμπέ, ο Ζε Ελίας, ο Ζάχοβιτς, ο μεγάλος Ζιοβάνι και φυσικά ο Ριβάλντο. Δείγμα και αυτοί της πρωτοπορίας του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός όμως είναι πρωταγωνιστής και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Επενδύσεις σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις (Ρέντη, Στάδιο Καραϊσκάκη), προσπάθεια για την καταπολέμηση της βίας, μαζί και το τεράστιο εγχείρημα των μελών. Οι φίλαθλοι έρχονται πιο κοντά στην ομάδα, τη στηρίζουν και συναποφασίζουν για το μέλλον της.
Η παράδοση των τίτλων συνεχίστηκε με ακόμα 3 συνεχόμενους τίτλους 2005-2006-2007-2008 και με 2 Ντάμπλ φτάνοντας έτσι στα 36 πρωταθλήματα συνολικά!!!
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
1963 Μεγάλη διεθνής διάκριση του Ολυμπιακού ήταν η κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου Δευτεραθλητριών ομάδων. Στον προκριματικό όμιλο ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη ρουμανική Στεάουα Μπρασόβ, την τουρκική Γαλατάσαραϊ και τη γιουγκοσλαβική Σαράγιεβο και μετά από διπλούς αγώνες πήρε την πρώτη θέση. Στον τελικό αντιμετώπισε τη Λέφσκι Σόφιας, την οποία κέρδισε 1-0 στο Καραϊσκάκη, έχασε με το ίδιο σκορ στη Σόφια και στην τρίτη και αποφασιστική αναμέτρηση, στο Μιράτ Πασά της Κωνσταντινούπολης, ένα γκολ του Στεφανάκου τρία λεπτά πριν τη λήξη έδωσε τη νίκη και το τρόπαιο στον Ολυμπιακό.

ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ, ΕΝΔΟΞΗ ΕΠΟΧΗ

Ο ΑΡΗΣ είναι ένα από τα ιστορικότερα σωματεία όχι μόνο της Λεμεσού, αλλά και της Κύπρου ολόκληρης. Η πρώτη εκδοχή για την ίδρυση του είναι πως δημιουργήθηκε από την ένωση δύο άλλων σωματείων, του Απόλλων και του Σούλι. Μια δεύτερη εκδοχή είναι πως δημιουργήθηκε όταν δύο άλλες λεμεσιανές ομάδες, ο Α.Π.Ο.Λ. και το Σούλι ενώθηκαν και σχημάτισαν τον Απόλλωνα, που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΑΡΗ. Διαφωνίες υπάρχουν και για την ημερομηνία ιδρύσεως της ομάδας. Το πιθανότερο είναι ο ΑΡΗΣ να ιδρύθηκε το 1930, λίγους μήνες μετά την ίδρυση της ΑΕΛ, η οποία ιδρύθηκε στις 4 Οκτωβρίου. Κάποιες άλλες πηγές όμως αναφέρουν ως χρονολογία ιδρύσεως του ΑΡΗ το 1929, το 1934 ή το 1935. Ο ΑΡΗΣ αποτελεί και ιδρυτικό μέλος της Κ.Ο.Π.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του ΑΡΗ απαρτιζόταν από 4 μέλη του Απόλλωνα (Κώστας Κυριακίδης, Αναστάσιος Σιούκρης, Βαρνάβας Παπακωνσταντίνου και Κυριάκος Πρωτοπαπάς) και 3 μέλη του Σούλι (Κλεάνθης Χριστοφόρου, Δημήτρης Κουβάς και Θεόδωρος Ποταμίτης). Γενικός γραμματέας ορίστηκε ο Κώστας Κυριακίδης. Το 1968 ο ΑΡΗΣ ενώθηκε με το σωματείο της λεμεσού ΕΠΑΛ. Ο πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ ορίστηκε ο χημικός Παντίας Κωνσταντινίδης, το 1967.
Βασικά χρώματά του είναι το πράσινο και το άσπρο, ενώ για την τρίτη εμφάνιση συνηθίζεται το πορτοκαλί.
Οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί αγώνες του ΑΡΗ ήταν οι φιλικές και ανεπίσημες συναντήσεις της ομάδας με την ΑΕΛ, αφού ήταν και οι μοναδικές ομάδες στη Λεμεσό. Αργότερα μάλιστα, όταν όλες οι τότε υπάρχουσες ομάδες έφερναν προπονητές από το εξωτερικό, ο ΑΡΗΣ έφερε τον Τζιαμπή και πιο ύστερα τον Υποφαντή. Αρκετοί μάλιστα ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ, όπως ήταν ο Ισμαήλ, ο ¶δωνις Σολέας, ο Χριστόφορος Πολεμίτης (Μαλακάσας), ο Λοΐζος Νούρμης, ο Δήμος Ηλιάδης και ο Κερεμέζος, έγιναν ινδάλματα της τότε νεολαίας της Λεμεσού.
Κατά τη δεκαετία του 1930 η ομάδα του ΑΡΗ τερμάτιζε μεταξύ της 5ης και 7ης θέσης. Από το 1940 μέχρι το 1954 η ομάδα δεν αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα Α' Κατηγορίας. Με την επιστροφή της υποβιβάστηκε στη Β' Κατηγορία μετά από απογοητευτική πορεία.
Την πρώτη της χρονιά στη Β' Κατηγορία η ομάδα τερμάτισε πρώτη, επέστρεψε στην Α' Κατηγορία αλλά δυστυχώς ξαναυποβιβάστηκε. Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στα μεγάλα σαλόνια το 1960. Κατά τη δεκαετία του '60 η ομάδα υπήρξε αρκετά αδύναμη και υποβιβάστηκε ξανά την περίοδο 1969-70.
Τα πράγματα άλλαξαν την πενταετία 1975-1980 όπου η ομάδα πήρε 2 φορές την τέταρτη θέση(την ψηλότερη μέχρι στιγμής στην ιστορία της). Αξιόλογη είναι και η 5η θέση την περίοδο 1985-86.
Μεγαλύτερη επιτυχία του ΑΡΗ θεωρείται η συμμετοχή του στον τελικό κυπέλλου του 1989 όπου η ομάδα μας αν και πάλεψε παλικαρίσια κόντρα στην ΑΕΛ ηττήθηκε με 3-2. (Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το video με τα γκολ του τελικού κυπέλλου του 1989).
Την επόμενη χρονιά ήρθε στην Κύπρο ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στον ΑΡΗ αλλά και τα κυπριακά γήπεδα, ο Όλεγκ Μπλαχίν.
Τα επιτεύγματα του ουκ ολίγα, με αποκορύφωμα ο τίτλος του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στη Ευρώπη το 1975. Ο «τσάρος» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο Ουκρανός επιθετικός Όλεγκ Μπλαχίν, για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια αποτέλεσε τη «σημαία» της Δυναμό Κιέβου και συνέδεσε το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συλλόγου κατακτώντας παρά πολλούς τίτλους. Παράλληλα φόρεσε τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης περισσότερες από κάθε άλλο ποδοσφαιριστή (112), σημειώνοντας παράλληλα και τα περισσότερα τέρματα (42).
Μπορεί πολλοί να αναρωτιόντουσαν γιατί δεν έφευγε απΆ τη χώρα του, αυτός ο τεράστιος ποδοσφαιριστής για να κάνει καριέρα κάπου αλλού, αφού όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες έδιναν «γη και ύδωρ» να τον αποκτήσουν. Ειδικά η «Βασίλισσα» Ρεάλ, όταν εκείνη την εποχή η «μισητή» της αντίπαλος Μπαρτσελόνα, απέκτησε τον Ολλανδό «καλλιτέχνη» Γιόχαν Κρόϊφ, προσπάθησε να «ρεφάρει» προσφέροντας δυο εκατομμύρια στη Δυναμό, για να παραχωρήσει τον Μπλαχίν (ο Κρόϊφ κόστισε στη Μπάρτσα ένα εκατομμύριο), όμως οι Σοβιετικοί ποτέ δεν τον άφησαν να φύγει, παρά μόνο όταν έκλεισε τα 36 του χρόνια! Πέρασε για ένα χρόνο από την Αυστρία και μετά όσο και αν ακούγεται… παράξενο αυτό που συνέβη ήταν πραγματικότητα.
Ο «Τσάρος» έφτασε στη Κύπρο εν έτη 1989, για λογαριασμό του ¶ρη Λεμεσού, με τον τότε πρόεδρο της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» Δώρο Ιερόπουλο, να αφήνει τους πάντες άφωνους! Η Λεμεσιανή ομάδα απέκτησε, απΆ τη μια μέρα στη άλλη κύρος και με τον Μπλαχίν στη ενδεκάδα κατάφερε να τερματίσει στη 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ παράλληλα να αποκλειστεί στα ημιτελικά του Κυπέλλου από την Ομόνοια. Μέχρι και σήμερα, πολλοί αναρωτιούνται πως πείστηκε αυτό το «Ιερό τέρας» του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου, να κλείσει την αξιοζήλευτη καριέρα του στη Κύπρο! Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο όνομα, που πέρασε ποτέ απΆ το χώρο του ποδοσφαίρου μας.
Επίσης ο ΑΡΗΣ συμμετείχε άλλη μια φορά στα ημιτελικά του κυπέλλου. Ακόμη ο ΑΡΗΣ είχε τη δυνατότητα να τερματίσει στην τρίτη θέση μια χρονιά και να βγει για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Ευρώπη. Ηττήθηκε όμως από την Ομόνοια Αραδίππου στην τελευταία αγωνιστική (η οποία με αυτή της τη νίκη γλίτωσε τον υποβιβασμό) και η έξοδος στην Ευρώπη χάθηκε.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δικαίως θεωρούνται ως τα Πέτρινα Χρόνια της Ελαφράς Ταξιαρχίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και μέχρι το 2005 ο ΑΡΗΣ μια ανέβαινε στην πρώτη κατηγορία και μια έπεφτε στη δεύτερη, παίρνοντας το χαρακτηρισμό "ασανσέρ".
Από το 2006 τη διοίκηση του ΑΡΗ ανέλαβαν οι κ. Αθανασίου και Χατζήκυριακος. Η ομάδα πλαισιώθηκε με αρκετά καλους ποδοσφαιριστές, κατάφερε να παραμείνει στην Α' Κατηγορία πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις στα περισσότερα παιχνίδια και τερματίζοντας στην 8η θέση, ενώ παράλληλα ανακοινώθηκε ότι ο ΑΡΗΣ θα αποκτήσει δικό του, ιδιόκτητο γήπεδο στην περιοχή Μοναγρουλίου.
Είμαστε βέβαιοι λοιπόν πως ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις και θα ανεβεί πολύ ψηλά.
ΑΡΗΣ όμως δε σημαίνει μόνο ποδόσφαιρο. Στο σωματείο μας υπάγονται και η χορωδία του ΑΡΗ, μια από τις καλύτερες στην Κύπρο, το τμήμα ping pong που μας κάνει περήφανους σε Κύπρο και Ευρώπη, το αξιόλογο σκακιστικό τμήμα, ενώ παλαιότερα υπήρχε και ομάδα μπάσκετ, με γνωστότερο προπονητή τον Τριαντάφυλλο.
Ο ΑΡΗΣ έχει να επιδείξει μια πολύ αξιόλογη πολιτιστική δράση και η χορωδία του σωματίου έχει δημιουργήσει μια ξεχωριστική ιστορία στο μουσικό τομέα. Ο πρώτος υπεύθυνος του μουσικού τμήματος του σωματίου ήταν ο Λούβρης. Στα 1939 το μουσικό τμήμα ανέλαβε ο μουσουργός Σόλων Μιχαηλίδης που εργάστηκε ως το 1956, όταν έφυγε για την Ελλάδα. Στην περίοδο 1956 - 1962 οι μουσικές δραστηριότητες του ΑΡΗ σταμάτησαν. Από το 1962 έως σήμερα τη χορωδία του Σωματίου διευθύνει ο Μαρίνος Μιτέλλας. Η χορωδία του ΑΡΗ έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στην Ελλάδα, τη Βρετανία και τη Βουλγαρία, έχει ηχογραφήσει δίσκους κι οι εκτελέσεις της μεταδίδονται από ραδιοσταθμούς διαφόρων χωρών.
Πρώτος ο ΑΡΗΣ, στα 1951, ανέβασε στην Κύπρο όπερα (Διδώ και Αινείας) σε συνεργασία με το μουσικό σύλλογο Μότσαρτ Λευκωσίας. Εκτός από τη μουσική, ο ΑΡΗΣ υπηρέτησε και το θέατρο, ανεβάζοντας αρκετά έργα.Ανάμεσα στις άλλες πολιτιστικές του δραστηριότητες περιλαμβάνονται διαλέξεις και συζητήσεις πάνω σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΤΟ ΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

1926 - 1945 H IΔΡΥΣΗ (Τα πρώτα χρόνια) Οι πρόσφυγες από την Ανατ. Θράκη, την Μικρά Ασία, τον Πόντο, μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την συνθήκη ανταλαγής πληθυσμών το 1923, βρήκαν την ζεστασιά στην αγκαλιά της φτωχομάνας Θεσσαλονίκης. Ανάμεσά τους πολλοί Κωνσταντινουπολίτες που ήθελαν να κρατήσουν στη νέα τους πατρίδα ζωντανή την παράδοση, την βυζαντινή καταγωγή, την ελπίδα και την προσδοκία. Στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης, στην ωραιότατη συνοικία του Πέρα, εκεί που άκμαζε η Ρωμιοσύνη από το 1875 είχαν δημιουργήσει το αθλητικό και πολιτιστικό σωματείο ΕΡΜΗΣ, που ήδη υποχρεώθηκαν να μετονομάσουν σε ΠΕΡΑ ΚΛΑΜΠ, για να συνεχίσουν την διατήρηση της προγονικής κληρονομιάς. Στην Θεσσαλονίκη δημιουργούν ποδοσφαιρική ομάδα κάτω από την στέγη της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών και εν συνεχεία τον Δεκέμβριο του 1925 αθλητικό σύλλογο, την ΑΕΚ. Στις τάξεις της όμως, σύντομα εμφανίσθηκαν δύο παρατάξεις με έντονες μεταξύ τους διαφορές. Τελικά η μία παράταξη απεχώρησε και προχώρησε στην ίδρυση του ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ. Στις 5 Απριλίου 1926 έγινε η ιδρυτική γενική συνέλευση, 34 μέλη υπέγραψαν το καταστατικό και εξέλεξαν διοικητικό συμβούλιο με πρόεδρο τον δημοσιογράφο Τριαντάφυλλο Τριανταφυλλίδη. Το καταστατικό εγκρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 822 απόφαση την 20η Απριλίου 1926 από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Χρώματα του ΠΑΟΚ το πένθιμο μαύρο για να συμβολίζει την τραγική ιστορία των χαμένων πατρίδων και το αισιόδοξο άσπρο για να εκφράζει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Έμβλημα στην αρχή το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο και από το 1929, μετά τη συγχώνευση - απορρόφηση της ΑΕΚ ο Δικέφαλος Αετός με τα δύο κεφάλια να ατενίζουν το ένα την Δύση και το άλλο την Ανατολή, αλλά με κλειστά τα φτερά ως πένθος για τον ξεριζωμό από τις χαμένες πατρίδες. Έτσι δημιουργήθηκε πριν από 80 χρόνια ο ΠΑΟΚ με οράματα και φιλόδοξους στόχους. Απ” όλους τους προσφυγικούς συλλόγους που δημιουργήθηκαν στην πόλη, ήταν το πεπρωμένο ο σύλλογος αυτός να καταλάβει κυρίαρχη θέση από την πρώτη μέρα στην αθλητική, πολιτιστική και πολιτική ζωή του τόπου. Η ποδοσφαιρική ομάδα κατέχει από την αρχή κυρίαρχη θέση. Πολύ γρήγορα ενσάρκωσε τους πόθους πολλών, όχι μόνο των προσφύγων. Μόλις το 1927 ακούγεται το πρώτο τραγούδι: ‘Είμαστε εμείς της Πόλης τα παιδιά τα παινεμένα που παίζουμε την μπάλα ξακουσμένα Έχουμε εμείς περίσσια χάρη που δεν την έχει ομάς καμμία άλλη...’ Το 1928 έρχεται από την Κωνσταντινούπολη και το Πέρα Κλαμπ ο Ραϋμόν Ετιέν, ο πρώτος ξένος ποδοσφαιριστής και υπογράφεται το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο του συλλόγου. Τρία χρόνια μετά, τον ΠΑΟΚ αναλαμβάνει για πρώτη φορά ξένος τεχνικός. Ήταν ο Γερμανός Ροδόλφος Γκάσνερ. Το 1932 βρίσκει στέγη στο Συντριβάνι, όπου γίνεται το γήπεδο με εθελοντική εργασία των φιλάθλων και το 1937 κατακτά το πρωτάθλημα της πόλης. Το 1939 φθάνει για πρώτη φορά σε τελικό κυπέλλου. Η κήρυξη του πολέμου τερματίζει κάθε αθλητική δραστηριότητα και διαλύει μια ομάδα που ήταν έτοιμη να πετάξει πολύ ψηλά. Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο, ο ΠΑΟΚ, ώριμος πια, ξεκινά μια νέα μη αναστρέψιμη πορεία. Μια πορεία που οδηγεί στην καταξίωση. Την απόλυτη και οριστική κυριαρχία στη Θεσσαλονίκη. Είναι μια εποχή που δημιουργεί θρύλους, παραδόσεις και οπαδούς. Τα χρόνια της “χρυσής εποχής” μένουν ανεξίτηλα γραμμένα στην ιστορία της ομάδας και έντονα χαραγμένα στις μνήμες των φιλάθλων. Από το 1948 μέχρι το 1957 ο ΠΑΟΚ κατακτά άλλα έξι πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και είναι η πρώτη και μοναδική ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης που κατακτά το τριετές επαμειβόμενο Κύπελλο του Δήμου! Από την μεγάλη εκείνη ομάδα της ‘χρυσής εποχής’ αν και ξεχώριζε ιδιαίτερα ήταν η επιθετική τριπλέτα, όπου το ταλέντο περίσευε και τα προσόντα των Γιεντζή, Κουϊρουκίδη, Παπαδάκη δημιούργησαν ανεπανάληπτα επιθετικά δεδομένα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Την εποχή αυτή εξέχουσα θέση έχουν τα θρυλικά τσικό του Βίλλυ, του Αυστριακού προπονητή Βίλλυ Σβέτσικ. Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα αυτών των φυτωρίων ήταν ο Λέανδρος Συμεωνίδης που αναδείχθηκε σ” έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του “50 και του “60, αγαπημένο παιδί της κερκίδας με την ταχύτητα και τις περίτεχνες τρίπλες του. Από τα τσικό ξεπήδησαν ταλαντούχοι παίκτες και από την τελευταία φουρνιά έλαμψε το πιο λαμπρό αστέρι, ο Γιώργος Κούδας. H ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΟΥΜΠΑ Η απόφαση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου να απαλλοτρίωση το γήπεδο στο Συντριβάνι ξεσπιτώνει τον ΠΑΟΚ. Η δραστήρια διοίκησή του οραματίζεται την κατασκευή ενός σταδίου και αγοράζει 30 στρέμματα στην προσφυγική συνοικία της Τούμπας. Με χρήματα και προσωπική εργασία των χιλιάδων οπαδών του γρήγορα γίνονται με κάθε επισημότητα στις 6 Σεπτεμβρίου 1959 τα εγκαίνια. Από τότε και μετά η Τούμπα είναι ένα διαρκές εργοτάξιο. Από τα 14.050 εισιτήρια του πρώτου sold out (20/9/1959 ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ) έφθασε τα 33.758 εισιτήρια πάλι με Ολυμπιακό (21/9/1969) και επιτυγχάνει το απόλυτο ρεκόρ 45.252 εισιτήρια στον αγώνα πρωταθλήματος με την ΑΕΚ στις 19/12/1976. Η θρυλική Τούμπα γίνεται μοναδική έδρα και το χόρτο της πατούν ιερά τέρατα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όπως ο Κρόιφ και ο Μαραντόνα, παίζουν ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Μίλαν, η Μπάγερν, η Λιόν, η Άρσεναλ και εθνικές ομάδες αντίπαλοι του Δικεφάλου. Η Εθνική Ελλάδος αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ σε αγώνες για να τιμήσουν τον Κούλη Αποστολίδη και τον Σταύρο Σαράφη και την Εθνική Γιουγκοσλαβίας για τον Γιώργο Κούδα. Η Τούμπα προκαλεί το δέος με την εκρηκτική ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα και μοναδικά σε εφευρετικότητα συνθήματα των οργανωμένων κερκίδων και χαρακτηρίζεται ναός του ποδοσφαίρου. 1959 - 1979 H ΑΠΟΘΕΩΣΗ

Τέσσερις άσοι του ΠΑΟΚ και βασικά στελέχη της Εθνικής Ελλάδας. Από αριστερά: Σταύρος Σαράφης, Χρήστος Τερζανίδης, Γιώργος Κούδας και Κώστας Ιωσηφίδης.
Η περίοδος που το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αναδιοργανώνεται με την καθιέρωση της Εθνικής ερασιτεχνικής κατηγορίας, είναι η πιο σημαντική στην 80χρονη ιστορία του ΠΑΟΚ. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 ο ΠΑΟΚ κτίζει την εικόνα του μεγάλου συλλόγου. Ορθώνει ηθικό ανάστημα, κρατά για πάντα τον Γιώργο Κούδα, το μεγαλύτερο ταλέντο που ανέδειξε η Μακεδονία και ξεκινά η μακροχρόνια βεντέτα με τον Ολυμπιακό. Με ηγέτη τον “Μεγαλέξανδρο” του ποδοσφαίρου, δημιουργεί την ομάδα μοντέλο που αποθεώνεται στους αγωνιστικούς χώρους, αποκτά τον σεβασμό των αντιπάλων, εξαπλώνει την φήμη του και πολλαπλασιάζει τους οπαδούς του. Είναι η εποχή των μεγάλων ποδοσφαιρικών ινδαλμάτων, που εξακολουθούν και σήμερα να προσφέρουν ως οι βετεράνοι του συλλόγου. Και επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία, είναι η εποχή που έρχονται στον σύλλογο σπουδαίοι προπονητές, όπως ο Λες Σάνον και ο Γκιούλα Λόραντ, είναι η εποχή που οι παράγοντες και οι οπαδοί ξέρουν μόνο να προσφέρουν, είναι η εποχή της διοικητικής κυριαρχίας ενός πολύ μεγάλου παράγοντα, του Γιώργου Παντελάκη.

18/04/1973, νυχτερινός αγώνας Κυπέλλου, ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός 2-0. Ο Άνθιμος Καψής ανακόπτει με τα χέρια το Γιώργο Κούδα σε μία θεαματική επέλαση του «Μεγαλέξανδρου» προς την εστία του Παναθηναϊκού. Μία φωτογραφία που έμεινε αξέχαστη, χάρη στο φωτογραφικό φακό του Μιχάλη Παππού.
Τα επιτεύγματα αξεπέραστα. Μέσα σε μια δεκαετία παίζει σε επτά τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος, κατακτά δύο τίτλους και ένα πρωτάθλημα. Το ασπρόμαυρο έπος γράφτηκε μέσα στα γήπεδα. Και άξιζε πολλούς περισσότερους τίτλους. 1979 - 2005 H ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ Το 1979 καθιερώνεται το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες διαχωρίζονται από τα ερασιτεχνικά σωματεία και δημιουργούνται οι Π.Α.Ε. Αποκτούν ποσοστά από το ΠΡΟ-ΠΟ αλλά και μεγαλομετόχους. Η τηλεόραση είναι η νέα πηγή εσόδων. Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να είναι σπουδαία ομάδα και κατακτά το πρωτάθλημα Ελλάδος το 1985. Οι οπαδοί του ζουν αξέχαστες στιγμές σε ευρωπαϊκούς αγώνες και στην χαραυγή του 21ου αιώνα γεύονται την χαρά της κατάκτησης δύο ακόμη κυπέλλων Ελλάδος, αλλά τα περισσότερα χρόνια ζουν κάθε μορφής αδικία. Είναι τα χρόνια των αγώνων, των διαμαρτυριών, των μεγάλων συλλαλητηρίων, που κάποιες φορές φέρνουν και αποτελέσματα. Οι οπαδοί ζουν αλησμόνητες βραδιές, όπως το Έπος του Χάιμπουρι, αλλά και τραγικές στιγμές όταν θρηνούν θύματα στην τραγωδία των Τεμπών. 1972 ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΟΣ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ Τετάρτη 5 Ιουλίου 1972 / Στάδιο Καραϊσκάκη / ΠΑΟΚ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2 - 1

Έξαλλοι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση του πρώτου κυπέλλου Ελλάδας. Ο αρχηγός το σηκώνει θριαμβευτικά. Διακρίνονται ακόμη Γούναρης και Παπαδόπουλος.
Το άστρο του Κούδα έλαμπε εκείνη τη βραδυά και με δύο δικά του γκολ στο 2” και στο 88” ο Δικέφαλος κατέκτησε τον πρώτο πανελλήνιο τίτλο της ιστορίας του. Με κόντρα την διαιτησία του Μίχα που ακύρωσε το καθαρότατο και αριστουργηματικό τέρμα που πέτυχε στο 79” ο Μαντζουράκης, νίκησε καθαρά τον Παναθηναϊκό, που κυνηγούσε το νταμπλ με 2-1. Το γκολ της ομάδας του Φέρεντς Πούσκας πέτυχε στο τελευταίο λεπτό ο Παπαδημητρίου. Ο Λες Σάνον παρέταξε την ομάδα με τους Χατζηιωάννου, Γούναρη, Φουντουκίδη, Ιωσηφίδη, Παπαδόπουλο, Μπέλλη, Ασλανίδη (75” Μαντζουράκη), Σαράφη (60” Λάζο), Αποστολίδη, Κούδα και Τερζανίδη. Το ίδιο βράδυ οι ποδοσφαιριστές γλέντησαν την μεγάλη επιτυχία σε νυχτερινό κέντρο όπου μεσουρανούσε ο μεγάλος τραγουδιστής, αλλά και Παοκτσής, Στράτος Διονυσίου. Και την επομένη ένα ατελείωτο πλήθος τους περίμενε στη Θεσσαλονίκη για να τους αποθεώσει. Από το αεροδρόμιο, τον Φοίνικα, την Βασ. Όλγας μέχρι τα γραφεία ο κόσμος γέμισε τους δρόμους. Ο ΠΑΟΚ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1974 Κυριακή 16 Ιουνίου 1974 Γήπεδο Νέας Φιλαδέλφειας ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΟΚ 2 - 2 (3 - 4 πέναλτι) Ήταν η σειρά του Ολυμπιακού, που κυνηγούσε το νταμπλ να χάσει το κύπελλο από την μεγάλη ομάδα του Λες Σάνον. Σ’ έναν από τους καλύτερους τελικούς που έγιναν ποτέ, χρειάστηκε παράταση και πέναλτι για να αναδειχθεί ο κυπελλούχος. Προηγήθηκε ο Ολυμπιακός με γκολ του Υβ Τριαντάφυλλου στο 20”, ο Ιωσηφίδης στο 44” σημάδεψε το δοκάρι και ισοφάρισε ο Παρίδης στο 52”. Ο Γιάννης Στέφας με φοβερή απόκρουση σε πέναλτι του Καραβίτη στο 66” έσωσε τον ΠΑΟΚ, που προηγήθηκε στο 73” με πέναλτι που κέρδισε ο Παρίδης και κτύπησε εύστοχα ο Ασλανίδης. Τελικά ο Ολυμπιακός ισοφάρισε στο 82” σε 2 - 2 με κεφαλιά του Κρητικόπουλου. Μετά την παράταση ο τελικός κρίθηκε στα πέναλτι (4 - 3). Η σειρά των πέναλτι: Παπαδημητρίου 1 - 0, Σαράφης 1 - 1, Πουπάκης άουτ, Παρίδης 1 - 2, Περσίδης άουτ, Κούδας απεκρούσθη, Γκλέζος 2 - 2, Αναστασιάδης 2 - 3, Σιώκος 3 - 3, Αποστολίδης 3 - 4. Διαιτητής του αγώνα ο άριστος Ελβετός Χούνγκερμπίλερ και ο Κυπελλούχος ΠΑΟΚ έπαιξε με τους Στέφα, Γούναρη, Τσιλιγκιρίδη, Ιωσηφίδη, Πέλλιο, Τερζανίδη (113” Φουντουκίδη), Παρίδη, Σαράφη, Αποστολίδη, Κούδα, Ασλανίδη (95” Αναστασιάδη). 1976 ΠΑΝΑΞΙΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Μία αναμνηστική φωτογραφία της ποδοσφαιρικής ομάδας που κέρδισε το πρώτο Πρωτάθλημα. Από αριστερά όρθιοι: Πετρίδης (έφορος), Μπέλλης (βοηθός προπονητή), Παντελίδης, Μουρατίδης, Παναγιωτίδης, Καπουσούζης, Φουντουκίδης, Πέλλιος, Γκουερίνο, Ορφανός, Μηλίνης, Λόραντ (προπονητής), Καλαφάτης, (γενικός αρχηγός). Καθιστοί: Βασιακώστας (φυσικοθεραπευτής), Ιωσηφίδης, Τερζανίδης, Κερμανίδης, Φουρτούλα, Σαράφης, Γούναρης, Αποστολίδης, Κούδας, Αγριογιάννης (μασέρ) και Καραφουλίδης (διερμηνέας).
Ομάδα μοντέλο, με ρεαλιστή προπονητή τον Γκιούλα Λόραντ, στιβαρή και σοβαρή διοίκηση και φιλάθλους φλογερούς συμπαραστάτες, δημιουργούν τις ιδανικές προϋποθέσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο τίτλος έγινε ορατός στις 4 Ιανουαρίου 1976 όταν ο Δικέφαλος μέσα στο Καραϊσκάκη έκανε ποδαρικό διασύροντας τον Ολυμπιακό με το αλησμόνητο 4 - 0. Σφραγίστηκε ουσιαστικά την 27η αγωνιστική (2/5/76) στην κατάμεστη Τούμπα με αντίπαλο την μοναδική απομένουσα διεκδικήτρια του τίτλου ομάδα της ΑΕΚ. Στο 18” το πέναλτι του Σαράφη απέκρουσε ο Σιδηρόπουλος. Ο αγώνας τελείωνε, το 0 - 0 που έδινε παράταση στην αγωνία παρέμενε. Αλλά στο 88” ο Νέτο Γκουερίνο έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και τους φιλάθλους στον έβδομο ουρανό. Ενώ ο ίδιος σκαρφάλωνε στα κάγκελα, το γήπεδο πήρε φωτιά. Με τον αρχηγό Γιώργο Κούδα πρώτο σκόρερ με 14 γκολ και 25 συμμετοχές και τον Σταύρο Σαράφη δεύτερο σκόρερ με 11 γκολ σε 24 συμμετοχές, έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομάτους: Νέτο Γκουερίνο (30 συμμετοχές - 11 γκολ). Αναντικατάστατοι με 30 συμμετοχές και οι Φιλώτας Πέλλιος και Μλάντεν Φούρτουλα (Ο Σάκης Παντελίδης ήταν μόνιμμα αναπληρωματικός στον πάγκο...). Από 29 συμμετοχές είχαν οι Γιάννης Γούναρης, Κώστας Ιωσηφίδης, Κούλης Αποστολίδης (5 γκολ), 28 οι Παναγιώτης Κερμανίδης (5 γκολ), Άγγελος Αναστασιάδης (9 γκολ), 25 ο Αρίσταρχος Φουντουκίδης, 24 ο Χρήστος Τερζανίδης (2 γκολ), 11 ο Αχιλλέας Ασλανίδης και 8 ο πρωτοεμφανιζόμενος Κώστας Ορφανός (1 γκολ). Έπαιξαν ακόμη σε 5 αγώνες ο Βασίλης Βούλγαρης, σε έναν ο Θέμης Καπουσούζης και σ” άλλον έναν (75” στο Αγρίνιο) ο μεγάλος Δημήτρης Παρίδης. 1985 ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Νάτοι, νάτοι, οι πρωταθλητές... Με την κεφαλιά ψαράκι στο 80” του Ράντε Πάπριτσα και το 1 - 0 επί του Παναθηναϊκού μέσα στο ΟΑΚΑ, την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου πήρε το... μισό πρωτάθλημα. Το άλλο μισό το πήρε με το 0 - 0 μέσα στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο τυπικά την προτελευταία Κυριακή. Και οι Παοκτσήδες που κατέκλησαν το αεροδρόμιο, έστησαν γιορτή την τελευταία αγωνιστική στην Τούμπα όπου αποθέωσαν τους Πρωταθλητές. Όταν ο αρχηγός Κώστας Ιωσηφίδης (17 συμμετοχές) που κέρδισε και τα δύο πρωταθλήματα σήκωσε ψηλά το Κύπελλο, η Τούμπα παραληρούσε. Με προπονητή τον Αυστριακό Βάλτερ Σκότσικ, πρώτοι με 29 συμμετοχές ήταν ο Γιώργος Σκαρτάδος (11 γκολ) και ο Ράντε Πάπριτσα (6 γκολ). Με 28 συμμετοχές ο Ιβάν Γιούρισιτς, με 27 ο Νίκος Αλαβάντας (1 γκολ) και ο Χρήστος Δημόπουλος (πρώτος σκόρερ με 12 γκολ), με 25 ο Βασίλης Βασιλάκος (1 γκολ), με 24 οι Χάρης Μπανιώτης (2 γκολ), Θωμάς Σίγκας (3 γκολ), Απόστολος Τσουρέλας και ο τερματοφύλακας Παναγιώτης Παντέλης. Στα υπόλοιπα 6 παιχνίδια, αλλά και σε 2 ως αλλαγή με 8 συμμετοχές ο Λάκης Στεργιούδας. Με 19 συμμετοχές ο Γιάννης Δαμανάκης (2 γκολ), με 18 ο Κυριάκος Αλεξανδρίδης (2 γκολ), με 17 ο Γιώργος Κωστίκος (8 γκολ) και ο Άρης Καρασαββίδης (4 γκολ), με 7 ο Μιχάλης Ιορδανίδης, με 6 ο Νίκος Λιάκος (1 γκολ) και ο Σωτήρης Μαυρομάτης, με 4 ο Χαρ. Σπανοσωτηρόπουλος και ο Κώστας Μαλιούφας. Τέλος στους 2 πρώτους αγώνες έπαιξε και ο Γιάννης Ψαρράς που τραυματίστηκε κι έχασε όλη την χρονιά. 2001 ΕΦΕΡΑΝ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ Σάββατο 12 Μαΐου 2001 / Γήπεδο Νέας Φιλαδέλφειας ΠΑΟΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 4 - 2 Ασταμάτητος ο ΠΑΟΚ του Ντούσαν Μπάγιεβιτς, κόντρα στα προγνωστικά, με διαιτητή τον Κασναφέρη και αντίπαλο τον Ολυμπιακό, με μαγικά χαρτάκια τα 6.500 εισιτήρια και τα καραβάνια των οπαδών που τον συνόδεψαν στην Αθήνα, κέρδισε με συνοπτικές διαδικασίες και σκορ 4 - 2 το τρίτο του Κύπελλο Ελλάδος. Στο 4” μόλις το 1 - 0 με ξερό σουτ έξω από την περιοχή του Εγκωμίτη, το 2 - 0 στο 32’ με τον Β. Μπορμπόκη και το 3 - 0 με τον Γ.Χ. Γεωργιάδη δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του β” ημιχρόνου. Ο Ολυμπιακός μείωσε στο 78” με πέναλτι του Τζόρτζεβιτς και ο Ναλιτζής στο 85” έγραψε το 4 - 1. Στο 92” και από εμφανή θέση οφ-σάιντ ο Χούτος μείωσε στο 4 - 2. Ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε με τους Κόβιτς, Μπορμπόκη, Βενετίδη, Κατσιαμπή, Αμπονσά (46” Κουλακιώτη), Ουντέζε, Γεωργιάδη (78” Ναλιτζή), Εγκωμίτη, Οκκά (89’ Σπάσιτς), Καφέ, Π. Κωνσταντινίδη. Την επομένη στο αεροδρόμιο στήθηκε ανεπανάληπτη φιέστα, ενώ δεκάδες χιλιάδες αποθέωσαν τους θριαμβευτές όταν με το Κύπελλο ανέβηκαν στην κορυφή του Λευκού Πύργου 2003 ΤΟ 4ο ΚΥΠΕΛΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ Σάββατο 17 Μαΐου 2003 / Γήπεδο Τούμπας ΠΑΟΚ - ΑΡΗΣ 1 - 0 Μέσα στο σπίτι του πανηγύρισε την κατάκτηση του 4ου Κυπέλλου Ελλάδος (με 16 συμμετοχές σε τελικούς) παίρνοντας συγχρόνως ρεβάνς από τον Άρη μετά από 33 χρόνια. Ήταν η βραδυά του Γ.Χ. Γεωργιάδη που στο 25” πέτυχε το νικητήριο τέρμα (1 - 0). Ήταν η βραδυά που οι οπαδοί του ΠΑΟΚ λάνσαραν το ‘Σήκωσέ το... δεν μπορώ να περιμένω’ που έγινε σουξέ ένα χρόνο αργότερα στους αγώνες της Εθνικής στην Πορτογαλλία. Ο προπονητής του Δικεφάλου, Άγγελος Αναστασιάδης, χρησιμοποίησε στον τελικό τους Τοχούρογλου, Εγκωμίτη, Κουτσόπουλο, Κούτση (71” Χασιώτη), Αμονσά (81” Νάστο), Μάρκο, Κουκέλκα, Καφέ, Γεωργιάδη, Οκκά, Γιασεμάκη (75” Σπάσιτς). Για να φθάσει στον τελικό ο ΠΑΟΚ απέκλεισε στα προημιτελικά τον Ολυμπιακό και στα ημιτελικά την ΑΕΚ. Το γλέντι που ακολούθησε μετά την απονομή στη φλεγόμενη Τούμπα ήταν ασπρόμαυρο σ” όλους τους δρόμους της φωταγωγημένης πόλης και σε μια φιέστα χωρίς προηγούμενο στον Λευκό Πύργο. Ο ΠΑΟΚ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Ο θεσμός του Κυπέλλου Πόλεων Διεθνών Εκθέσεων ήταν μια όαση για τη Θεσσαλονίκη, που συμμετείχε με την καλύτερη ομάδα της. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1965 ο ΠΑΟΚ έκανε την παρθενική του εμφάνιση σε επίσημο αγώνα ενός Ευρωπαϊκού θεσμού. Και γιορτάσθηκε με νίκη (2 - 1) επί της αυστριακής Βινερ Σπορτ Κλουμπ. Το πρώτο γκολ πέτυχε το νέο μεγάλο αστέρι, ο Γιώργος Κούδας! Ο ΠΑΟΚ στην Ευρώπη είχε 28 συμμετοχές (1 στο Champions League, 2 στο πρωταθλητριών, 16 στο ΟΥΕΦΑ, 6 στο Κυπελλούχων και 3 στο Διεθνών Εκθέσεων). Σε 94 συνολικά αγώνες πέτυχε 33 νίκες, έφερε 23 ισοπαλίες και έχασε 38 φορές. Πέτυχε 124 τέρματα και δέχθηκε 142. Στατιστικά πρώτος σε παρουσίες προπονητής ο Άγγελος Αναστασιάδης (20 αγώνες), ποδοσφαιριστής ο Γιώργος Κούδας (33 αγώνες) και σκόρερ ο Γιασουμί Γιασεμάκης (9 γκολ). ΜΠΑΣΚΕΤ: ΣΤΗΝ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
1959: Το πρώτο πρωτάθλημα
1994: Το έπος της Τεργέστης
Όπως το ’91 στη Γενεύη
Το πρωτάθλημα το 1992
1984: Το πρώτο Κύπελλο
1995: Το Κύπελλο του αρχηγού
1999: Ο τελευταίος τίτλος Η ιστορία του μπάσκετ ξεκινά με την ίδρυση του συλλόγου, γνωρίζει την ανάπτυξη στα τέλη της δεκαετίας του “50 και κατακτά θέση στην ελίτ της Ευρώπης την δεκαετία του “90 με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1991 στη Γενεύη και του Κυπέλλου Κόρατς το 1994 στην Τεργέστη. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και τρία κύπελλα Ελλάδος και χάρη στη δυναμική πορεία αποκτά ιδιόκτητο κλειστό γυμναστήριο, το υπέροχο Παλατάκι στην Πυλαία. Το Παλατάκι PAOK SPORTS ARENA Στις 17 Μαΐου 2000 στα πλαίσια της τελικής φάσης των πλέι-οφ του πρωταθλήματος μπάσκετ πραγματοποιήθηκε το πρώτο επίσημο παιχνίδι (ΠΑΟΚ - ΠΑΟ) στο νέο κλειστό γυμναστήριο του Δικεφάλου. Το ‘ΠΑΟΚ Sports Arena’, το όνειρο δεκαετιών, έγινε πραγματικότητα και 10.000 ΠΑΟΚτσήδες δεν χόρταιναν να βλέπουν το νέο στολίδι, που αμέσως καθιερώθηκε σαν το παλατάκι του συλλόγου. Εμπνευστής της μεγάλης ιδέας ήταν ο Νίκος Βεζυρτζής, ενώ ο Γιάννης Δεδέογλου δώρισε τα 10 στρέμματα στις 20/6/1988 προκειμένου να κτισθεί το ιδιόκτητο γήπεδο. ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ

Η γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ που κατέκτησε το 2002 Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδας.Παράλληλα με το ποδόσφαιρο από την ίδρυσή του ο ΠΑΟΚ δημιουργεί ομάδες μπάσκετ, στίβου, ποδηλασίας και λίγο αργότερα κολύμβησης. Τα τμήματα που λειτουργεί ο αθλητικός σύλλογος αυξάνονται θεαματικά, μαζί έρχονται και οι διακρίσεις. Βόλεϊ, χάντμπολ, πάλη, πυγμαχία, συγχρονισμένη και τεχνική κολύμβηση, καταδύσεις, άρση βαρών, Tae Kwon Do. Λειτουργούν ακαδημίες σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Τελευταίος τίτλος η κατάκτηση για δεύτερη φορά του πρωταθλήματος Ελλάδος, πριν λίγους μήνες από την γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα.
80 ΧΡΟΝΙΑ Ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών συμπλήρωσε 80 χρόνια ζωής. Στην χαραυγή του 21ου αιώνα, η ομάδα των προσφύγων των χαμένων πατρίδων γιγαντώθηκε στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας και λατρεύτηκε υπερβολικά από πολλούς. Συνεγείρει, συσπειρώνει, εμπνέει, συγκινεί πλατιές μάζες. Η δυναμική που αναπτύσει τον κρατά πάντα ψηλά στην συνείδηση του κόσμου και δεν μπορεί παρά να τον οδηγήσει σε νέες μέρες λαμπρής δόξας.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ

Μια νέα Ομάδα Ποδοσφαίρου Γεννιέται:

Ήταν 1908, όταν ο αθλητής του στίβου του Πανελληνίου, Γιώργος Καλαφάτης, πήρε την πρωτοβουλία να ιδρύσει ένα νέο Σύλλογο που έμελλε να γίνει η πιο ένδοξη ομάδα ποδοσφαίρου της Αθήνας.
Αρχικά η συντόμευση του ονόματος της ομάδας ήταν ΠΟΑ (Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών) και μεταξύ των ιδρυτικών μελών ήταν, εκτός από τον Γ. Καλαφάτη, ο αδερφός του Αλέξανδρος, που ήταν και ο πρώτος Πρόεδρος του Ομίλου και οι κ.κ. Δουκάκης, κ. Μπούμπουλης, κ. Χρύσης, κ. Γρανίτσας, κ. Μαντζάκος,, κ. Παπαγεωργίου, κ. Γαέτας, κ. Δεμερτζής, κ. Στυρόπουλος, κ. Πάσχος, κ. Μισακιάν, κ. Ρέππας, κ. Σαπούνιας, κ. Γαρουφαλιάς.
Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι, ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών έπαιξε εναντίον του Πειραϊκού, την ομάδα από την οποία τελικά εξελίχθηκε ο σημερινός Ολυμπιακός Πειραιά, στα Τρίκαλα, σε ένα τουρνουά που έλαβε χώρα μεταξύ της 7ης και της 9ης Σεπτεμβρίου 1908.
Ο ΠΟΑ κέρδισε τον Πειραϊκό 9-0.
Τον επόμενο χρόνο, ο Σύλλογος μετονομάστηκε σε Π.Π.Ο (Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος) και συνέχισε να δραστηριοποιείται και να κερδίζει μεγάλο αριθμό φιλάθλων. Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ξαναρχίζει η ποδοσφαιρική δραστηριότητα και το 1918 ο ΠΠΟ υιοθετεί το πράσινο χρώμα και το έμβλημα του τριφυλλιού, το οποίο σχεδίασε ο Γιώργος Χατζόπουλος, διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης και μέλος του Παναθηναϊκού. Το τριφύλλι «έφερε» στον Παναθηναϊκό ο αθλητής και μετέπειτα Γ.Γ. του Συλλόγου, Μιχάλης Παπάζογλου, ο οποίος το φορούσε στην ομάδα Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης όπου αγωνιζόταν.

Πρώτο Πρωτάθλημα

Το 1919 η Ένωση Ποδοσφαιρικών Ομίλων της Αθήνας και του Πειραιά οργάνωσε το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα στο οποίο ο Παναθηναϊκός ανακηρύχθηκε πρωταθλητής.
Το οριστικό όνομα, Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος αποφασίστηκε στη Γενική Συνέλευση στις 15 Μαρτίου 1924.

Τo Πρώτο Διεθνές Παιχνίδι

Στις 26 Απριλίου 1925 ο Παναθηναϊκός έδωσε το πρώτο διεθνές παιχνίδι εναντίον της Γιουγκοσλαβικής ομάδας “Vittoria Zagreb”, στο οποίο το τελικό σκορ ήταν 1-1.
Το 1926 κέρδισε την Αυστριακή Kaufenberg με 1-0. Τον ίδιο χρόνο έδωσε και τον πρώτο του αγώνα στη Θεσσαλονίκη εναντίον της ΑΕΚ Θεσσαλονίκης (που αργότερα έγινε ΠΑΟΚ), τον οποίο κέρδισε με 2-0.

Απόστολος Νικολαϊδης

Μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία του Παναθηναϊκού ήταν ο Απόστολος Νικολαϊδης, ένας αθλητής φαινόμενο στο ποδόσφαιρο, στο στίβο, στο μπάσκετ και στο βόλεϊ. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920 σαν ποδοσφαιριστής και σαν αθλητής του στίβου.
Ήταν πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ για 20 χρόνια. Επί σειρά ετών υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Παναθηναϊκού και το 1974 έγινε ο πρόεδρος της ομάδας. Θεωρείται σύμβολο του Παναθηναϊκού και για αυτό το λόγο το πρώην γήπεδο του Παναθηναϊκού επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας έχει το όνομα του.

Highlights

· Το 1928 προσελήφθη ένας ξένος προπονητής, ο Ούγγρος Miko Forner. Για πρώτη φορά η ομάδα έχει οργανωθεί βάσει προγράμματος και κερδίζει εύκολα το 6ο Ελληνικό πρωτάθλημα με 8 νίκες σε 8 αγώνες, στους οποίους σκοράρει 41 γκολ και δέχεται μόνο 3.
- Το 1930, με μεγάλο αστέρι τον θρυλικό Άγγελο Μεσσάρη, η περίφημη «χρυσή ομάδα» συντρίβει με 8-2 τον Ολυμπιακό και στέφεται αήττητη πρωταθλήτρια
· Το καλοκαίρι του 1959, ο Δημήτρης (Μίμης) Δομάζος μετεγγράφηκε από την Άμυνα Αμπελοκήπων και στην συνέχεια θα αναδειχθεί σε φυσικό αρχηγό της ομάδας.
· Το 1960, ο Παναθηναϊκός παίρνει μέρος για πρώτη φορά στο Kύπελλο Πρωταθλητριών.
· Το Μάιο του 1963, ο Stefan Bobek γίνεται ο νέος προπονητής της ομάδας και ο Παναθηναϊκός κερδίζει το Πρωτάθλημα με 24 νίκες και 6 ισοπαλίες, τερματίζοντας αήττητος, επίτευγμα μοναδικό και ακατάρριπτο ως σήμερα.
· Το 1969, με τον Λάκη Πετρόπουλο σαν προπονητή, ο Παναθηναϊκός κερδίζει το πρώτο του νταμπλ.
· Στις 2 Ιουνίου του 1970, ο Πούσκας υπογράφει στον Παναθηναϊκό ως ο νέος προπονητής της ομάδας.
· Στις 2 Ιουνίου του 1971, ο Παναθηναϊκός φτάνει στον τελικό του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Wembley εναντίον του Ajax. Οι Ολλανδοί κερδίζουν με 2-0 αλλά η επιτυχία του Παναθηναϊκού είναι μοναδική και σαφώς η κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.
· Το 1972 ο Παναθηναϊκός εκπροσώπησε την Ευρώπη στο Διηπειρωτικό Κύπελλο ενάντια στην πρωταθλήτρια της Νότιας Αμερικής, Nacional του Μοντεβίδεο. Στον πρώτο αγώνα στην Αθήνα το σκορ ήταν 1-1, αλλά στο δεύτερο αγώνα Οι Ουρουγουανοί κέρδισαν με 2-1 και κατέκτησαν το τρόπαιο. Και τα δύο τέρματα του Παναθηναϊκού πέτυχε ο Παναγιώτης (Τότης) Φυλακούρης.
· Το 1972 ο Αντώνης Αντωνιάδης αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 39 γκολ , ένα ακατάρριπτο ρεκόρ.
· Στις 17 Ιουλίου του 1979 όλες οι ομάδες ποδοσφαίρου μετατρέπονται σε Ανώνυμες Εταιρίες. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη γίνεται ο κύριος μέτοχος του ομίλου με το 54% του συνόλου των μετοχών.
· Στις 16 Δεκεμβρίου του 1981 γίνονται τα εγκαίνια του Αθλητικού κέντρου στην Παιανία. Από αυτή τη μέρα και έπειτα το Αθλητικό Κέντρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο μοντέρνα και πλήρη αθλητικά κέντρα στην Ευρώπη. Ομάδες όπως ο Ajax, η Liverpool, η Dinamo Zagreb, η Εθνική ομάδα της Φινλανδίας, η εθνική ομάδα Νέων της Αγγλίας και πολλές άλλες έχουν επισκεφτεί το κέντρο είτε για την προετοιμασία τους είτε για προπόνηση.
· Συγχρόνως θα αρχίσει να λειτουργεί η Ακαδημία ποδοσφαίρου από την οποία έχουν αναδειχθεί πολλοί καινούριοι παίκτες.
· Το 1991, 20 χρόνια μετά τον τελικό του Wembley, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός το γιορτάζει κερδίζοντας το νταμπλ.
· Τον Μάιο του 2000, μετά από 21 χρόνια προεδρίας, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αποχωρεί. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του ο Παναθηναϊκός κέρδισε 6 πρωταθλήματα, 9 κύπελλα και 4 νταμπλ, 3 super cup και έφτασε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1984) και του Champions League (1996).
· Στις 29 Απριλίου του 2001 ο Krzystzof Warzycha βάζει το 233ο γκολ της καριέρας του σε αγώνα με τον Ιωνικό και μέχρι το τέλος της καριέρας του στην χώρα μας (2004) θα φτάσει τα 244 γκολ και θα γίνει ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία του Ελληνικού Ποδοσφαίρου.
· Τον Ιούνιο του 2003 ο Άγγελος Φιλιππίδης παραιτείται . Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Παναθηναϊκός έφτασε στα προημιτελικά του Champions League και του Κυπέλλου UEFA.
· Στις 10 Ιουνίου του 2003 ο Αργύρης Μήτσου γίνεται ο νέος πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ο Αργύρης Μήτσου είναι διακεκριμένος ορθοπεδικός, καθηγητής της Ιατρικής Αθηνών και Πρόεδρος της Ιατρικής Επιστημονικής Επιτροπής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Ήταν ο γιατρός της ομάδας του Παναθηναϊκού για αρκετά χρόνια και τα τελευταία χρόνια διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου.
· Το Μάιο του 2004 ο Παναθηναϊκός κατακτά το νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο) για έβδομη φορά. Η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας κέρδισε το πρωτάθλημα και το κύπελλο μετά από νίκη 3-1 επί του Ολυμπιακού.

Ο.Φ.Η.

ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ

ΗΡΑΚΛΗΣ

ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ

Σχόλειο 1

Το ποδόσφαιρο για μένα είναι όλη μου η Ζωή . Όλη μέρα μπάλα , μόνο γι΄αυτό ζω ! ασχολούμαι κι εγώ με το ποδόσφαιρο , παίζω στην ομάδα ''ΩΡΩΠΌ'.
Έχω πάει σε αρκετά γήπεδα , σε γήπεδα και εκτός της ομάδας μου . Πηγαίνω γιατί μου αρέσει , γιατί αγαπάω την μπάλα ... Δεν μου αρέσει καθόλου η βία στα γήπεδα . Είναι επικίνδυνο και κινδυνεύουν όλοι όσοι βρίσκονται εκεί . Όχι βία όχι σκοτωμός είναι κακό .

Ευχαριστώ Θέμης Μαγγινάς

17 χρ. κάτοικος Αττικής

ΑΕΚ

Α.Ε.Λ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

ΑΡΗΣ

ΠΑΟΚ

GROYPOMADES

ΓΕΙΑ ΣΑΣ , ΕΙΜΑΙ Η ΕΒΕΛΙΝΑ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ . ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑΤΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΘΟΜΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ . ΣΚΕΦΤΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΓΡΟΥΠ ΜΕ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ . ΤΟ ΓΡΟΥΠ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΕΙΣ : ΡΩΤΑΩ ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ( ΦΙΛΟΥΣ - ΓΝΩΣΤΟΥΣ - ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ) ΕΠΕΙΤΑ ΤΟΥΣ ΡΩΤΑΩ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥΣ , ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΝ , ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΛΗΣΗ ΒΕΒΑΙΑ . ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΩ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΑΔΙΟ ΜΕΓΑΑΑΛΟ . ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΚΕΦΤΙΚΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ . ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ . ΔΥΣΚΟΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΕΞΗ ΚΑΙ ΚΑΙΝΙΟΥΡΙΕΣ ΙΔΕΕΣ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ... ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΝ . ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 . ΠΟΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ....ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΒΕΛΙΝΑ